Ljós í myrkri

Rosalega vel skrifað hjá Ingibjörgu Helgu Baldursdóttir, birti þetta hér með von um að sem flestir lesi og hugleiði líðan sína - það er alltaf til ljós 

Ljós í myrkri.

 

Um þessar mundir eiga margir um sárt að binda og sjá jafnvel ekkert nema tilgangsleysið og svartnættið fram undan.

Við ykkur vil ég segja; Það birtir alltaf upp um síðir. Við eigum alltaf eitthvað að þakka fyrir. Það er kannski ekki auðvelt að trúa því í dag en þú verður að trúa því, þín vegna. Mín leið til að umvefja ykkur sem þurfið á því að halda með ást og kærleik, skilningi og umburðarlyndi. Nær kemst ég ekki en ég verð að snerta við ykkur.

 

Það er ekkert sem skiptir meira máli í lífinu en þú - þitt líf.

Þú átt bara eitt líf og þess skaltu gæta. Þegar okkur líður hvað verst og við sjáum engan tilgang með lífinu er gott að minna sig á það að þú átt fjölskyldu og vini sem elska þig og vilja ekki að neitt slæmt hendi þig. Alveg sama hversu illa þér líður núna og þér finnist allt lítils virði eða jafnvel ekki skipta neinu máli, það skiptir máli. Þín fjölskylda, þínir vinir, hafa áhyggjur af þér, hafa áhyggjur af því hvernig þér líður - þú skiptir fólk máli.

 

Jafnvel þó að allar leiðir virðist lokaðar, að maður geti talið  sér trú um að búið sé að brjóta allar brýr að baki, engum þyki vænt um mann, að þú sért bara til ama og það létti bara á fólki að losna við þig, þá er alltaf ljós einhver staðar fram undan, það þarf bara að koma auga það.

 

Það er alveg sama hvað á gengur í lífinu við lærum af því öllu og styrkjumst, verðum skilningsríkari og reyndari auk þess að hafa meira að gefa öðrum, það er tilgangurinn.

 

Það er einhver tilgangur með öllu sem gerist í lífinu. Við sjáum það kannski ekki í dag en ef til vill á morgun eða hinn. Við lærum til að hjálpa öðrum. Til þess að þú getir hjálpað öðrum verður þú að lifa af núna. Ég bið þig um að þiggja alla þá hjálp sem þér býðst, ekki gefast upp. Ef þú ert í eða við svartnættisholið, komdu þér þá í burtu frá strax, fáðu hjálp, lifðu.

 

Það er alveg sama hversu erfið okkar reynsla er, þín bíður eitthvað stórkostlegt.

Það kemur alltaf góður tími á móti slæmum tíma. Þessu verður þú að trúa.

 

Ég þekki það á eigin skinni að missa allt. Ég kynntist því fyrir 15 árum síðan. Fór í gegnum efnislegt og tilfinningalegt gjaldþrot. Skilnað, missti nánast allt sem ég átti nema syni mína tvo, fjölskylduna mína og skuldirnar.

Ég stóð uppi peningalaus, atvinnulaus, húsnæðislaus og bíllaus. Andlegt flak. Þá komst ég að því að það er erfiðara að fyrirgefa sjálfum sér fyrir sín mistök en fyrir aðra, sem mistök mín bitnuðu á að fyrirgefa mér.

Með mannorðið í hættu, þunglyndi, kvíða og óvissu í farteskinu tók við nýr kafli í lífi mínu og það birti upp.  Það birtir alltaf upp.

 

Eftir á að hyggja þá sé ég hvað lífsviljinn skiptir miklu máli. Við megum ekki glata honum eða sjálfvirðingunni. Við þurfum að halda áfram. Það eru aðrir sem mega ekki við því að við gefumst upp.

Ef við gefumst upp skiljum við eftir okkur ólýsanlegan sársauka, sársauka sem er svo sár, sársauka sem verður sárari og sárari. Ótal ósvaraðra spurninga, sjálfsásökun, sektarkennd og óendanlega mikilli sorg og söknuður.

 

Þau okkar sem hafa orðið fyrir efnislegu og/eða tilfinningalegu gjaldþroti og skakkaföllum á lífsleiðinni skiptast í tvo flokka; það eru þeir sem reyna að gera það besta úr því sem komið er, sættast og aðlagast breytingunni, byrja upp á nýtt.

Eða þeir sem festast í sárum biturleika og reiði út í allt og alla. Komast ekki út úr því liðna sem ekkert getur breytt nema við sjálf með því að halda áfram, taka okkur taki. Til þess þiggjum við öll þá hjálp sem býðst. Við verðum, af því að lífið heldur áfram með öllum sínum kostum og göllum.

Við þurfum að horfa á kostina, það sem hefur gefið lífinu gildi.

 

Í dag þakka ég fyrir að eiga son, maka og fjölskyldu sem ég elska út af lífinu og vini sem er mér ómetanlegt. Ég er á lífi og ég þakka fyrir það. Það hefði verið svo auðvelt fyrir mig þegar eldri sonur minn tók líf sitt að leggjast í kör og sjálfsvorkunn. Svo mikill er sársaukinn við að missa þann sem maður elskar. En ég ætla að berjast, ég berst fyrir auknum skilningi á þeim skelfilega sjúkdómi sem þunglyndi er og afleiðingum þess.

Ég bið til guðs af öllu mínu hjarta og allri minni sál að ljós lífsins nái að skína sem skærast inn í hjörtu allra og að umhyggja og kærleikur umvefji hverja þá sál sem kvelst einmana í einangrun sinni.

Það er til hjálp, taktu við henni, þiggðu hana og láttu ljós þitt skína. Berstu með mér fyrir betra lífi og hjálpaðu öðrum sem eiga bágt.

Ég veit að þú getur það. Það eru bjartari tímar framundan hjá okkur öllum, við verðum bara að vera þolinmóð og finna út með sjálfum okkar hvert okkar starf er með reynslunni sem við höfum öðlast og öllu því sem við höfum upplifað.

 

Við ykkur sem eruð í sömu sorglegu sporum og ég og mín fjölskylda. Ég finn svo til með ykkur og veit hversu erfitt þið eigið. Ekki tapa trúnni á lífið. Það koma aftur góðir tímar hjá okkur. Allar góðar minningar og hugsanir er ekki hægt að taka frá okkur, njótum þeirra.

 

Kveikjum á kertum á hverjum degi og minnumst látinna ástvina í bæn um að nú líði þeim betur, að þeir séu lausir við það sem þá þjakaði og hrjáði og um leið skulum við  þakka fyrir þá og það sem við eigum. Það hjálpar okkur að lifa af.

Þið eruð öll í mínum bænum, þið skiptið mig máli.

 

Liðsmaður Jerico

Ingibjörg Helga Baldursdóttir

Prinsessan mín orðin 11 ára

Já skvísan mín hún Sólveig Birna varð 11 ára í gær :-)  Hér voru haldin 2 afmæli fyrra frá kl 14.30-17.00 með 12 gelgjum og það seinna frá kl 17.30-20.00 með 16 gelgjum og omg þetta var sko stuð!!

Annars allt gott að frétta hér, karlinn situr með gítarinn og semur og semur hér út í eitt.  Spurning hvað hann gerir svo við allt þetta lagasafn???  hehe 

Ég er búin að vera eitthvað drusluleg hér í dag, einhver flensuskítur í mér sem ég er ekki að fýla né að hafa tíma til :-(  Afrekaði samt að taka búrskápinn í gegn og 2 aðra skápa einnig :-)  gat ekki gert meira, alveg búin á því svo núna ligg ég bara uppí sófa og er að vorkenna sjálfri mér.

Spurning hvað ég afreka á morgun úfff púfff

þessir dagar

rjúka áfram og maður nær ekki að fylgjast með!

Allt gott að frétta hérna megin, frumburður minn búin að vera að undirbúa sig undir samræmdu prófin, mamman búin að sitja yfir henni og setja henni verkefni á hverjum degi en frumburðurinn ekkert par ánægð með hana, vinnur samt verkefnin samviskusamlega.

Sólveig Birna blómstrar í skólanum, er mjög ánægð en jafnframt í svolitlri togstreitu, skiljanlega en þetta kemur allt saman bara einn dagur í einu!  - 11 ára afmælisveisla hér á föstudaginn, í ár verða tvær veislur sú fyrri fyrir gamla bekkinn og sú seinni fyrir nýja.  Þær eru svo margar þessar skvísur að ég gat ekki sett þetta í eina veislu eins og ég ætlaði mér svo það verða bara stelpupartý hér allan föstudag og fram á kvöld.

Dagný skvís er bara að brillera í lestrinum, les hér bók á dag og gengur mjög vel, er mjög ánægð í skólanum og líður vel.

Rebekka blómstrar eins og fyrr. Henni tókst að meiða mömmu sína svo á sá á föstudaginn og passar sig mikið núna að vera extra góð við elsku mömmu sína, en auðvitað stjórnar skvísan þessu ekki sjálf og gat ekkert gert af þessu greyið litla, en váá þetta var VONT :-(

Ég er búin að vera í þokkalegu standi, skrokkurinn alltaf svipaður en ég kemst í gegnum daginn og það er fyrir mestu :-)  Er með smá verkefni á borðinu núna og háir mér ritstífla, vona að hún fari að bresta þarf að skila þessu af mér sem fyrst. 

Annars knús og kram

Elísabet

Góðar fréttir leynast inná milli

Já þetta er sko sigur, sigur fyrir alla. 

Því miður er það nú svo að flest okkar hafa reynslu af einelti,

• við höfum lent í einelti sjálf,
• við höfum tekið þátt í að leggja í einelti,
• við höfum orðið vitni af einelti,
• við þekkjum einhvern sem hefur orðið fyrir einelt,
• við þekkjum einhvern sem hefur lagt í einelti,
• við þekkjum einhvern sem hefur bugast á lífinu vegna eineltis!!. 

Ég held að ég geti næstum því fullyrt að lang flest okkar getum JÁað einhverjar þessar upptalningar, en samt vilja svo margir minnst um málið vita!  Forðast að taka á vandanum og alltaf er þessi blessaða skömm, þagga niður málið því það má ekki tala um það, það má ekki fréttast hver varð fyrir einelti, hver lagði í einelti og hvað þá að það megi fréttast í hvaða skóla/stofnun eineltið átti sér stað!  Af hverju er þessi skömm? 

Núna er kominn tími til að uppræta þessa skömm og stíga fram, hvort sem við erum þolendur, gerendur, áhorfendur, foreldrar, kennarar, skólastjórnendur eða vinnuveitendur.  Tökum OKKUR SAMAN OG leggjum málefninu lið með

ÞJÓÐARÁTAKI GEGN EINELTI!!

Samtök foreldra og uppkominna eineltisbarna

Enn á lífi

Þrátt fyrir allt og allt!!!

Nú ég hef bara ekki haft orku né löngun til að blogga.  Síðustu vikur hafa verið frekar óvenjulegar og ansi mikið um að vera, ekki það að það sé eitthvað nýtt hér á bæ :-)

Margt jákvætt og líka neikvætt, en er með mikilli vinnu að komast í rétt horf, ég vona það allaveganna.  Sólveig Birna er alsæl í nýja bekknum sínum þó svo að hún sakni bekkjarsystra sinna :-( 

Ég er komin í varastjórn Landsamtaka eineltisbarna og uppkominna þolenda sem var stofnað formlega á þeim merka degi 6. október - frekar óþægilegur dagur í mínu lífi en vona að hann verði ánægjulegur hér eftir :-)

Ætla að reyna að gera mitt allra besta og reyna að nota mína reynslu, þekkingu og orku til að leggja þessu mikilvæga málefni lið, ég vona að minn kraftur verði til þess að aðstoða foreldra/börn og ekki sýðst að vinna gegn einelti í öllum þeim myndum sem það birtist.

Rebekka er upp og ofan, á sína góðu daga en er komin á lyf og mér sýnist á skráningunni okkar að köstin eru mun styttri eða einungis 10-15 mín voru yfirleitt 30-60mín. Eigum svo eftir að fara í gegnum tíðnina og sjá hvernig mynstrið er þar.  Mígrenisköstin hafa einnig fækkað, svo þetta er mun betra :-)

knús og kram Elísabet

Þjóðarátak gegn einelti!!!

Ég er ein af þessum sem standa að stofnun Landssamtakanna, það er von mín að reynsla mín í öllum myndum verði til þess að aðstoða Ingu í þessu þarfa málefni.  Þegar ég heyri um mismunun, einelti, útilokun og höfnun verð ég æf!!! það er eitt af því fáa sem sporaði mig jákvætt að ganga í gegnum helvítið á jörðu á mínum uppvaxtarárum er að ég er með mjög svo ríka réttlætiskennd.  Ég hef alið börnin mín upp við þá reglu "ef þú getur leikið við eina stelpu þá getur þú leikið við allar þær sem spyrja eftir þér"  Þetta er regla hér sem hefur alltaf verið og mun alltaf vera. 

Ég verð að viðurkenna að ég varð smeik þegar ég mætti á foreldrafund 6 ára barna í Seljaskóla.  bekkurinn er með um 60 börnum og eru þau sem ein heild!!  en bekknum er jafnframt skipt upp í þrennt og hafa sinn umsjónakennara, en þeim er einnig skipt öðruvísi upp og þá umsjónahóparnir blandaðir saman.  Það sem ég var smeik við með þetta fyrirkomulag er að þessi bekkjarheild er ekki lengur við líði, nema jú 60 börn.  Því getur skólinn ekki séð sig fært að skipta sér af afmælisboðum og vilja þau út fyrir skólann GOTT OG GILT MEÐ ÞAÐ!!! kennararnir sögðu að börnin ættu bara að bjóða vinum sínum og þetta væri í valdi foreldra...... ég fékk sting fyrir hjartað!!  Hvernig verður þetta jú!!  það verður alltaf einhver börn í bekknum sem fá ekki að fara í afmælin, kannski boðið í 1-2 afmæli hjá besta vininum eða frænda/frænku.  Svo verða önnur börn sem verða boðið í flest öll afmælin.  Ég hélt afmæli fyrir dóttir mína, hún bauð öllum stelpunum í sínum umsjónarhóp (líkt og fyrrum bekkjarfyrirkomulagið)  Þær eru í heildina 9 talsins, hún bauð svo 2 öðrum stelpum í hinum umsjónahópunum sem hún hefur leikið svolítið við og þekkir úr leikskóla. 

Þó svo að afmælisboðin séu komin út fyrir skólann þá tala börnin um afmælisboðin/veislurnar og ég vona svo innilega að eitthvað gott fyrirkomulag finnist og foreldarar sjái mikilvægi þess að skilja ekki börn útundan og bjóða bara útvöldum.  ÞETTA ER MÍN SKOÐUN, ÞVÍ ÉG VEIT HVAÐ ÞAÐ ER AÐ VERA HÖFNUÐ, ÉG VEIT EINNIG HVAÐ ÞAÐ ER AÐ EIGA BARN SEM VERÐUR FYRIR MIKILLI HÖFNUN!!!

Nú ég er komin langt út fyrir efnið, enda er það svo líkt mér þegar ég fer á skrið hehe en ég vil endilega óska eftir aðstoð, þið sem þekkið til fyrirtækja eða fjársterka aðila endilega sendið þeim linkinn á bloggið hennar Ingu og reikningsnúmerið 0305-13-303030
Kennitala 150462-7549  Að stofna svona þörf samtök kostar sitt og án fjármagns er lítið hægt að gera.  En það er einlægur vilji okkar allra sem stöndum að þessu með Ingu er að gera þetta af virkum samtökum, veita fræðslu/upplýsingar/ráðgjöf og ekki sýðst þrýstingu á þjóðfélagið í heild að breyta viðhorfi til eineltis í öllum þeim myndum sem það birtist.

Ef þið viljið frekari upplýsingar eða viljið hafa samband þá tek ég glöð við fyrirspurnum [e-mail] 

Með von um stuðning og styrk

Elísabet Sóley

Brjálað að gera

og algjör bloggleti....

Hélt þrjár afmælisveislur fyrir Dagný skvís um helgina og gengu þær bara mjög vel, að ég held   hehe jújú held að allir hafi verið mjög sáttir....

Annars brjálað að gera hér hjá mér við að gera ekki neitt... s.s. samasem bara leti og andleysi :-)  En þetta potast samt þó svo að það taki mun meiri tíma en hjá þessum eðlilegu!!

Fór til bæklunarlæknis í síðustu viku og það var því staðfest að ég er bækluð, fædd með fæðingargalla i hnjám og stend því alveg undir öllum þeim fullyrðingum mínum sem ég hafði um hnén mín þegar ég var á gelgjunni... önnur eins forljót hné hef ég bara sjaldan séð!! Ég er nu ekki mikið að spá í fegurðinni við þau núna það eru þessir endalausi sársauki sem er að drepa mann og annan hér.....

Annars er kvíði og tilhlökkun fyrir morgundeginum.  Er að fara með Rebekku til heila- og taugasérfræðingsins og verð að vona allt það besta með það... svo er ég líka að fara með Sólveigu til meltingarsérfræðings og þá er einnig að krossa putta þar. 

Um kvöldið á ég svo von á nokkrum "módel 77" skvísum og hlakkar mér voða mikið að hitta þær.... 

Svo maður ætti kannski að fara að skella sér í háttinn og biðja um ofurskutlukrafta :-) og ofurorku með.... er bara búin að vera löt í dag!!

 

Fyrsti grunurinn

 

Var að svara einni inná Óskasteinagrúbbunni og ákvað að leifa ykkur að lesa :-)  Þetta er s.s. fyrsta ferlið sem Rebekka fór í gegnum og fyrsti grunurinn og þau frávik sem ég sem móðir sá.

Fyrsti grunurinn vaknaði í 6 vikna skoðuninni, ég var reyndar búin að bíða eftir fyrsta brosinu sem var ekki komið þarna og sagði ég þeim það, ég sagði þeim einnig að mér fyndist augun á henni renna svo til og hún væri svo rangeygð.  Þau gerðu þetta reglulega tékk og sáu að hún var ekki farin að fylgja eftir hlutum og vildu því láta barnalækni skoða hana.  2 dögum seinna fór hún til barnalæknis og þar sá barnalæknirinn að viðbrögð auganna voru ekki eins og venjulega, sjáaldurinn drógst ekki eðlilega saman og sundur miðað við birtu og hún fylgdi ekki hlutum, ljósi eða neinu.  Því vorum við strax sendar suður beint til Brynhildar augnlæknis, sem skoðaði hana vel og sá að augnbotninn var eðlilegur en hún var ekki að svara skynboðum rétt.  Hún sá einnig að hún var ekki að svara hljóði, ef bjalla var sett við eyrað á henni leitaði hún ekki eftir hljóðinu eða spenntist upp við það.  Brynhildur sendi hana því til Ólafs Thors heila- og taugasérfræðings og var hún þá tæplega 7 vikna, hann er svo búinn að vera með hana með hléum síðan.    

Einkennin sem ég sá svo síðar var að brjóstagjöfin var slagsmál frá upphafi til enda, hún var alltaf óvær þegar við héldum á henni, eini sénsinn að halda á henni var að láta hana snúa fram, og því hafði hún útsýnið en ekki að horfa framan í okkur.  Hún svaraði ekki kalli, horfði ekki á okkur, fylgdi ekki hlutum, fékk störur, vildi helst vera bara ein uppí rúmi eða í rólunni sinni.  Svaf mjög lítið, kallaði ekki eftir mat/athygli.  Ég þurfti alltaf að stinga puttanum uppí hana og svo geirvörtunni til þess að hún fattaði að um mat væri að ræða.  Hún varð ekkert óvær við að fá ekki að drekka, ég þurfti að hugsa með tímaramma hvenær ég gaf henni síðast og hvort það væri kominn tími á aðra gjöf.  Hún fékk miklar störur, horfði meira á vissa liti/rauðann.   Þetta er nú það sem ég man eftir í fljótheitum.  En það er ekki að sjá á minni dömu að hún hafi verið svona, hún elskar að kúra, horfir í augun, þarf að fá reglulega að borða annars verður hún pirruð, sefur vel og blómstrar :-)    

Ég man að þegar ég uppgötvaði að hún þoldi illa snertingu þá strauk ég henni alltaf þegar hún var sofnuð, hún kipptist stundum til, en ég gafst ekki upp.  Ég þjálfaði hana að vera í fanginu okkar, hún fékk fyrst að sitja á hnjánum mínum svo færði ég hana alltaf nær og nær og að lokum snéri ég henni að mér.  Þetta snýst allt um þjálfun og í dag uppskerum við það, ég fæ að halda á henni, fæ að strjúka henni, fæ að knúsa hana og fæ að kúra hjá henni.  Eflaust fengi ég það ekki í dag ef ég hefði ekki þjálfað hana í snertingu og nánd :-)  

 Gangi þér vel kv Elísabet

Klukk :-)

Nú jæja María klukkaði mig svo hér kemur þetta :-)

Fjögur störf sem ég hef unnið um ævina

1. - Leikskóla
2. - Veitingarstaður
3. - Dagmamma
4. - Stuðlar

Fjórir staðir sem ég hef búið á

1. - Grundarstígur - Sauðárkróki 
2. - Glaðheimar - Reykjavík 
3. - Kleifarsel - Reykjavík 
4. - Flúðasel - Reykjavík

Fjórar bíómyndir sem ég held upp á

hahaha ég bíómyndir??? held að þær nái ekki einu sinni 3 tugum sem ég hef horft á frá byrjun til enda á minni æfi haha, en þær sem ég man eftir eru

1. - Titanic
2. - Dirty dancing
3. - Pretty woman
4. -  Englar alheimsins

Fjórir sjónvarpsþættir sem mér líkar

1. - Bold :-)
2. - Íslenskir tónlistarþættir
3. - Innlit/útlit
4. - Oprah

 

Fjórir staðir sem ég hef heimsótt í fríum

1. - París
2. - London
3. - Spánn/Alicante
4. - Ítalía/Toscana

 

Fjórar síður sem ég skoða daglega, fyrir utan blogg

 

1. - Scrapbook.is
2. - mbl.is
3. - visir.is
4. - facebook.com

Fernt sem ég held upp á matarkyns

1. - pasta
2. - Kjúklingur
3. - Indverskur matur 
4. - lambalæri

Fjórar bækur sem ég hef lesið oft - huhuhummm les eiginlega ALDREI bækur fyrir utan skólabækur sem eru barasta ekkert í lestri núna :-)

1. - Dagbókin mín
2. - Bókin um einhverfu - aðeins að byrja að lesa hana
3. - Stampin Up bækurnar/bæklingar
4. - Skrapp blöð

 

Ég klukka svo... daddaramm....:

1. - Jónu Á snilling :-)
2. - Kristín - dauðans alvara
3. - Guðbjörg - ofurskutla með meiru
4. - Steinunn Ósk skvís

Var klukkuð af Maríu.... hún þarf að segja 4 hluti um mig!  híhí gott á þig :-)

betri dagar

já átti sko betri dag í dag :-)  þó svo að ég viðurkenni það alveg að það sé enn kvíðahræðsluhnútur í mallanum og verkir um allan skrokk :-)

Ennnnnnn hún elsku Rebekka svaf af sér allan hamaganginn sem er hér á morgnanna þegar þrjár elstu eru að græja sig fyrir skólann, þegar þær voru lagðar af stað ætlaði ég mér að vekja prinsessuna en nei hún bara sagði "nei mamma sofa lengur" og snéri sér á hina hliðina :-)  Hún kom uppí til mín undir morgun svo ég skreyð uppí og svaf með henni til RÚMLEGA 9 :-) bara lúxus hér sko :-)  Ekki oft sem minn orkubolti vill sofa :-)

Hún vildi svo bara fara að leika sér hérna heima og ekki fara í leikskólann en þegar ég sagði henni að Guðbjörg besta vinkona hennar ætti afmæli í dag og hún mætti gefa henni smá gjöf þá var mín sko sátt og fór í leiksólann með Hello Kitty hálsmen og armband handa vinkonu sinni :-)

Hún var svo sótt klukkan 13.30, og fór í málþroskapróf sem gekk svona glimrandi vel :-)  Rosalega margt sem hún átti að gera sem hefur verið í atferlisþjálfuninni hjá Þórdísi, bæði beint og óbeint og því átti Rebekka ansi auðvelt með margt og græddi sko heilmikið á því :-) Niðurstöður prófsins voru s.s. þær að hún er rétt fyrir neðan meðaltal jafnaldra sem er sko ALGJÖR SNILLD og er ég búin að brosa síðan :-)   Það var samt sumt sem hún gat ekki sem flestir jafnaldrar geta og verður bara unnið með það núna, annað gat hún sem margir gera vitlaust en þá er það líka yfirleitt eitthvað sem búið var að þjálfa/kenna henni :-)  Svo ég segi að Þórdís eigi sko sinn fullan þátt í því að skvísan kom svona vel út og segi því húrra fyrir henni hehe og auðvitað Rebekku líka, enda er hún flottust og fínust :-)

Ég fékk svo líka jákvæðan póst hér sem létti heilmikið á mér svo þetta var góður dagur...

Ég var svo bara voða dugleg hérna seinnipartinn og tók alveg fullt í gegn, svona jákvæðir hlutir eru nefnilega vítamínssprautur fyrir mig :-)

Læt þetta duga í bili

kveðja Elísabet