Erfið vika að baki

Jæja þá er ansi erfið vika að baki, ég vona að næsta vika gefi mér orku,kraft og ró til að ná áttum og klára lokaritgerðina.   Ef ekki þá bara klára ég hana í sumar :-(

Síðastliðinn mánudag lést amma stelpnanna minna mjög snögglega og er það alltaf erfitt á svona dögum.  Það sem var erfiðast var ástandið á okkur foreldrum stelpnanna minna.  Ég er orðin svo langþreytt á þessu og allar þær tilfinningar sem koma í framhaldi af svona álagi sem er búið að vera síðastliðin 2 ár.  Ég ætla ekki að fara nánar út í þetta hér en guð minn góður hvað ég myndi vilja hafa hlutina öðruvísi, ég fæ því miður lítið ráðið um það og verð því bara að halda áfram að stiðja og styrkja dætur mínar, þær eru jú það dýrmætasta sem ég á.

Mig langar að vitna í bloggfærslu frá Eygló http://benjonikla.blog.is/blog/benjonikla/  þar sem hún talar um þeirra líðan og vitnar í að við getum svo sannarlega verið hamingjusöm, þó svo að okkur sé illt í sálinni. Þetta á sko alveg við hjá mér, er mjög hamingjusöm með það sem ég á í dag, líður vel með minni fjölskyldu og er sátt við sjálfa mig....... ENNNNNN mér líður ansi oft illa í minni sál, þið sem þekkið mig vitið af hverju það er og vona ég hvert einasta kvöld að þegar ég vakna á morgun geti allt gengið vel og allir góðir við alla.  En þar sem ég er ekki sá sem ræður þá verður þetta bara að vera í mínum vonum/óskum, ég er því miður orðin ansi svartsýn á að þetta geti orðið og ef það yrði að það væri of seint fyrir stelpurnar.  Ég vona svo sannarlega að það verði ekki, tíminn einn verður að leiða það.

Elsku dætur mínar fylgdu ömmu sinni svo í hinsta sinn á laugardaginn með mömmu sína sér við hlið, þær stóðu sig mjög vel og er ég rosalega stollt af mínum skvísum. Allt það mótlæti sem þær hafa þurft að ganga í gegnum á þeirra stuttu ævi er allt of mikið og ætla ég mér að gera allt mitt besta til að reyna að hjálpa þeim að takast á við það á skynsamlegan hátt.  Ég mun aldrei vanvirða þeirra tilfinningar heldur þvert á móti þá mun ég og hef alltaf gert að hjálpa þeim að takast á við sínar tilfinningar, tjá sig og leita lausna á sinni líðan.  Þetta er ansi oft erfitt og flókið viðfangs, en sem betur fer hef ég fagfólk á sínu sviði mér til halds og trausts.

Elísabet amma mín, fyrirmynd mín átti 90 ára afmæli á fimmtudaginn.  Amma eignaðist 12 börn með Skarphéðni afa, hún tók einnig að sér önnur börn og ólust 2 börn afa upp að mestu hjá ömmu.  Það var því oft glatt á hjalla og mikið fjör á Gili.   Þegar ég var lítið ætlaði ég mér alltaf að eignast 12 börn eins og amma, enda er ég alnafna hennar og það sem ég hef líka er mikil barnakerling.  Ég eignaðist 2 yndislegar dætur með 11 mánaða millibili og var gert mikið grín af þessu því ég sagðist alltaf ætla að eignast 12 börn.  20 ára gömul var ég komin með tvö og hafði því nógan tíma til að klára hin 10!!!!   en nei nei ég er skynsamlegri en það og ætlaði mér því alltaf að eiga fjögur. Í dag á ég fjórar dætur, ein af þeim eignaðist ég reyndar ekki fyrir en hún var orðin 4 ára en hún er nú samt dóttir mín

Elísabet amma er ótrúlega frísk og var einmitt sagt í einni ræðunni i afmælisveislunni í dag að hún gæti verið að halda uppá 70 ára afmælið sitt, svo hress er mín.  Býr ein í stóru húsi, prjónar heilu flíkurnar og missir sko ekki af Glæstum vonum eða Leiðarljósi :-)  Amma á 124 afkomendur og er fjölskyldan því orðin ansi STÓR þegar makar eru líka með.  Ég er svo stollt af ömmu minni sem kenndi mér svo margt, ég fór til hennar á hverju kvöldi frá 6 ára aldri og þangað til að ég flutti að heiman, með smá hléum reyndar og svaf hjá ömmu.  Hún kenndi mér faðir vorið, hún hjálpaði mér oft að læra, hún gaf mér morgunmat, hún fór með bænir með mér.  Stundum sat ég á rúmstokknum hjá henni heilu klukkutímanna að spjalla og þegar við rönkuðum við okkur var klukkan náttúrulega orðin allt of margt.  Mér finnst forréttindi að hafa getað verið svona mikið hjá ömmu, en er leið yfir að vera svona langt frá henni og gefa mér ekki tíma til að hringja oftar í ömmu.   Ég ætla að bæta mig í því.

Ólöf Rún besta frænka fermdist einnig á laugardaginn, hún var fyrsta systkinabarnið mitt og hefur alltaf verið í uppáhaldi, sem og reyndar Ólína Rut líka, hún fæddist rúmu ári seinna. 

Það var því mikið um að vera hjá okkur þessa helgina, bæði gleði og sorgir enda eru það svo skylt. 

Það var því ansi lítið um lærdóm þessa vikuna, ég var til staðar fyrir dætur mínar og hafði einnig litla einbeitingu til þess að læra við þessar aðstæður.  Núna er ég komin suður, stelpurnar fara í skóla sína á morgun, Elvar að vinna og ég út í skóla að LÆRA!!! úfff það er VIKA í skil og ég er komin ALLTOF STUTT......

Finnst þetta svo leiðinlegt, er kvíðin fyrir þessu, efins um að ná þessu og því sorgmætt að klikka á síðustu metrunum...  Það er nú þannig að á þessum tæpum fjórum árum sem ég er búin að vera í þessu námi hefur verið ansi mikið álag, mörg og mikil áföll, en einhvern veginn hef ég komist í gegnum þetta.  Það má ég líka þakka kennurum mínum í KHI, samnemendum sem hafa stutt mig allan tímann og elskulegu fjölskyldu minni, mamma er búin að standa eins og klettur með mér síðustu 2 árin og hefur Elvar einnig hjálpað mér mikið.  Þegar ég byrjaði í skólanum vorum við 28 nemendur, ég var orðin ólétt og gekk meðgangan ekki vel, það blæddi nánast alla meðgönguna og var ég með sýkingar og í fyrstu prófunum var ég send suður vegna mikilla hætta á fyrirburafæðingu.  Ég náði samt öllum prófunum með stæl.  Í janúar 2005 eignaðist ég yndislega stelpu, heilbrigð, falleg og góð.  Hún var ósköp meðfærilegt vildi bara vera í sínu rúmi.  3. vikna skoðaði barnalæknir hana og var hún þá með mikla gulu og þurfti ég að hætta með hana á brjósti um tíma, þá mjólkaði ég mig til að halda mjólkinni, það var verið að útiloka með þessu gulu að lífræðilegum orsökum og greindist hún því með brjóstamjólkurgulu sem er ekki hættuleg. Meðan á þessu stóð var ég ein heima með stelpurnar og mjög kvíðin og hafði miklar áhyggjur að eitthvað alvarlegt væri að.  Að mestu drakk hún úr pela eftir þetta en fékk samt móðurmjólkina því ég mjólkaði mig fyrir hana. 

Í mars fórum við svo í 6 vikna skoðun og þá kom fyrsta alvöru áfallið, eitthvað athugavert var og við sendar suður, pabbi Rebekku á sjónum og ég því ein með hana í þessu.  Eftir þetta hefur Rebekka verið í stöðugu eftirliti, þjálfunum, læknisheimsóknum, veikindum, rannsóknum og hver hefur hjálpað henni með það, jú ÉG!!! Þið megið ekki misskilja mig, guð ég á yndislega stelpur og hef það svo gott, það eru svo MARGIR sem eiga alvarlega veik og fötluð börn, ég er hugsað til elsku Fjólu og Mumma sem hafa barist með syni sínum í rúm 3 ár, sú barátta lauk á mánudaginn og vil ég votta þeim mína innilegar samúðar.  Minnir að ég hafi lesið það einhversstaðar að hann væri búinn að eyða 2/3 úr ævi sinnar á spítala.  Þessir foreldar langveikra barna eru hetjur.

Það er nú bara þannig að þessi 4 ár sem ég hef verið í skólanum þá hefur ALLTAf komið upp mikil veikindi, áföll, álag og því miður mikil leiðindi á próftímum.  Mér finnst því svo leiðinlegt að sjá ekki fyrir endann á lokaritgerðarskrifunum, ég sem langar svo að útskrifast á RÉTTUM TÍMA!!! en svo segir fólk þú getur þetta!!! jájá ég get þetta, ef ég fæ FRIÐ, en hvenær fæ ég frið í eina viku án einhverra uppákomna?  það er mjög sjaldan skal ég segja ykkur :-)  En svo eru aðrir hva, þú útskrifast þá bara í október!!! jájá það er einn möguleikinn, en 14. júní, afmælisdagurinn minn heillar meira.

Jæja ætla að hætta þessu rausi hérna, þurfti greinilega bara aðeins að pústa.  Ætla að koma mér í rúmið því ég verð að vera dugleg á morgun.

kv Elísabet

Athugasemdir

[Hulda Karen (IP-tala skráð) 31.3.2008 kl. 09:36]

já það er satt Elísabet mín, það er aldrei lognmolla í kringum þig en vonandi færðu smá frið núna til að klára .....

Sendi þér baráttukveðjur og góða strauma svo að þetta allt takist hjá þér. Ef einhver á það skilið þá ert það þú

knús HK

[Linda Birna (IP-tala skráð) 31.3.2008 kl. 14:03]

Já, það á ekki af þér að ganga elsku Elísabet mín.

Það er gott að ausa svolítið úr sér eins og þú gerir núna. En ég hugsaði samt að þetta hefði verið flottur kafli ef að þetta hefði verið í ritgerðinni þinni.

Ég samhryggist ykkur við fráfall ömmu stelpnanna þinna. Núna krossa ég puttana fyrir þig um það að þú fáir frið til að klára ritgerðina þína. Ein vika er ekki langur tími þegar maður þarf að grúska eins og það fylgir þessari lokaritgerð. Ég bið Guð að geyma þig og styrkja á þessum erfiðu tímum. Guð veri með þér og gangi þér vel.

Kveðja Linda Birna.

[Guðbjörg Erlingsdóttir (IP-tala skráð) 31.3.2008 kl. 17:54]

Sendi þér góða strauma og styrk!

Það er gott að pústa, haltu því áfram maður þarf nefnilega ekki að bera allt einn!

knús, Ofurskutlan

[Elísabet Sóley Stefánsdóttir, 31.3.2008 kl. 21:29]

ææiii takk Guðbjörg mín, þú talar núna eins og þú þekkir mig út og inn haha fyndið!!!